Mepe en Labor ward

Hee,

Daar ben ik weer. Het is weer even geleden, sorry daarvoor. Maar ik ben ook druk bezig met schoolopdrachten dus heb niet altijd tijd om de blog goed en uitgebreid bij te houden.

9 juni: Op bezoek bij Laura en Thom

Zoals de vorige keer al gezegd, gaan we vandaag op weg naar Laura en Thom in Mepe. Daarvoor zijn we vroeg opgestaan en op weg gegaan. We moesten namelijk eerst naar Kpando, waar we een trotro moesten pakken naar Ho. Daarna moesten we een trotro richting Sogakope nemen en daar dan weer een taxi naar Battor/Mepe. Gelukkig was onze trotrochauffeur zo aardig ons elke keer te helpen. De laatste had zelfs gezorgd dat we bij de school afgezet zouden worden door de taxichauffeur.

Rond de middag waren we op de Sister Edgitha Gorges School aangekomen. Hier lopen Laura en Thom stage, maar ze slapen er ook, net als wij dit weekend.

We werden hartelijk onthaald door Laura en Thom en een hele hoop kinderen. Je zou denken dat ze in de les moesten zitten, maar vaak op vrijdag hebben ze niet echt les en doen de kinderen waar ze zin in hebben.

We werden een beetje rondgeleid door de school en kregen onze kamer te zien. Deze was behoorlijk groot en we hadden per persoon een tweepersoonsbed, super chill dus.

Na de rondleiding gingen we wat eten, waarna we met de schoolbus mee richting het dorp gingen. Dat was nog een hele toestand, want er moeten heel veel kinderen in een kleine bus. Gelukkig pasten het allemaal.

Eenmaal in het dorpje aangekomen hebben we de kleren voor Laura en Thom opgehaald en zijn we naar het marktje geweest. Waarna we met de moterbike terug richting de school gingen om te koken en eten.

’s Avonds zijn we nog naar een kroegje gegaan, maar we zijn niet tot heel laat gebleven, we waren namelijk nogal moe.

10 juni: Mepe en omgeving

Het is weer eens zo ver. Ik word weer eens om half 6 wakker. Dit keer van mensen die aan het vegen waren. Ik besloot toch nog even te blijven liggen, want het was nog donker. Nou werd ik jammer genoeg om half 7 weer wakker, want toen was het wel licht geworden.

Ik kon echter niet gaan ontbijten of zo, want daarvoor had ik een sleutel nodig en die hadden alleen Laura en Thom. Dus ik naar Laura geappt of ze al wakker was en we spraken af om half 8 te gaan ontbijten. Tanne sliep toen echter nog dus heb heel stil gedaan en heb nog even gelezen.

Toen iedereen wakker was en gegeten had zijn we met twee jongens, die ook op de school wonen, naar de High school geweest. Ze hebben daar op het terrein namelijk 2 krokodillen zitten en die wilde wij natuurlijk wel zien.

We kregen een hele rondleiding over het schoolcomplex en het was echt wel heel interessant. We zijn zelfs bij het nieuwe verblijf van de 2 krokodillen geweest. Dat trouwens echt heel veel groter was dan waar ze nu in zaten.

Na de rondleiding gingen we nog op weg naar het ziekenhuis van Battor, het dorpje naast Mepe.

Daar zouden we ook rondgeleid worden. Het was wel heel leuk om te zien, vooral omdat je dingen gaat vergelijken met het ziekenhuis in Hohoe.

Ik vond het ziekenhuis in Battor veel luxer ogen. Verder hebben ze er grotere afdelingen en worden veel meer dingen gescheiden. Zo liggen alle baby’s, peuters en kinderen in één gebouw en niet verspreid over het ziekenhuis. Ook hadden ze meer capaciteit dan in Hohoe en beschikken ze over meer gespecialiseerde verpleegkundige en artsen.

Na de rondleiding op het ziekenhuis zijn we teruggegaan naar de Sister Edgitha Gorges School. Daar hebben we geluncht en hebben we onze zwemkleding aangetrokken.

Bij het zwembad aangekomen, waren ze deze nog aan het bijvullen. We mochten er echter gewoon in en dus hadden we een zwembad voor ons alleen.

Van al dat zwemmen krijg je natuurlijk honger en we besloten dan ook bij het zwembad wat te eten. Daar werden we bedient door een “gay” ober. Hij was echt super over de top, maar hij kan hier niet voor zijn geaardheid uitkomen, omdat ze hier erg gelovig zijn. Hij was echter super enthousiast en had duidelijk plezier in zijn werk.

Er was echter niet veel keus in het eten. Je kon kiezen: rijst of friet met daarbij kip of tilapia. Verder kreeg je salade met een ei als je dat wilde.

Ik koos voor frietjes met kip. Dit was best lekker, maar ik houd niet van kippen afkluiven, dus heb ik het er een beetje afgesneden en de rest aan Thom gegeven.

Na het eten was ik erg moet en wilde ik terug naar de school om te gaan slapen. Thom is dan ook met me meegegaan. Laura en Tanne zijn echter nog naar een feest geweest in de kroeg waar we gisteren waren.

We hebben dus met z’n 4e een hele leuke en vermoeiende dag gehad. Jammer dat we morgen al weer moeten gaan.

11 juni: Terug naar “kwati”

Vandaag was het al weer tijd om terug te gaan naar Golokwati. Dus wij op rond half 8 opstaan en ontbijten. Nou zitten we niet echt dicht bij een dorpje dus had Laura voor ons een taxi gebeld. Deze kwam echter pas om kwart voor 9. We hadden dus meer dan genoeg tijd.

Met de taxi gingen we weer richting Sogakope. Daar hebben we deze keer ook maar een taxi gepakt richting Ho en vanuit daar een trotro richting Hohoe, dit ook stopt in Golokwati.

De reis viel heel erg mee, zeker voor een zondag. Op zondag is het namelijk zo dat niet zo veel mensen reizen en je dus meestal lang moet wachten voor je kan vertrekken met de trotro of taxi.

We hebben er maar iets meer dan 3 uur over gedaan en dat geeft hij ook aan via google maps.

Terug thuis heb ik mijn was gedaan en mijn kamer een beetje opgeruimd. Alles wat ik niet meer verwacht nodig te hebben, of wat ik toch niet ga aantrekken heb ik al in een koffer gedaan en de overige spullen in de andere. Dit geeft een beter overzicht in hoeveel ruimte ik nog heb om souvenirtjes te kopen.

De rest van de dag heb ik echter niet veel meer gedaan, behalve een beetje film kijken en voor school werken.

12 juni: Eerste dagje Labor

Vandaag mijn eerste dag op de labor ward (bevallingsafdeling). Ik ben heel benieuwd, zeker nadat ik vorige week de keizersneden mee heb mogen maken. Nu zijn het echter allemaal natuurlijke bevallingen en voorbereidingen op de keizersnede. Dus eigenlijk alles wat er van tevoren moet gebeuren.

Het regende vandaag echter heel erg hard toen we op stonden en het was ook nog super donker, leek Nederland wel. Dus besloten we een taxi te vragen of hij ons kwam ophalen. Dit duurde echter een half uur en daardoor waren we ook te laat op stage. Niet dat het veel uit maakt hier, want meer als de helft van de mensen komt standaard te laat.

Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen moest ik echter eerst nog naar mister Emmanuel, want hij moest zorgen dat we een brief kregen vanuit het ziekenhuis om morgen ons visum te gaan verlengen. Had nu namelijk een stempel van 60 dagen gekregen en moet er nog een van 30 dagen bij. Gelukkig hoeft ik morgen niet alleen, want de studenten uit Nijwegen gaan ook mee.

Maar goed ik dus naar Emmanuel, maar hij was niet op kantoor. Dus ik wachten en hem bellen en appen. Maar als ik weg ging kon ik hem goed weer mislopen.

Nou heb ik er uiteindelijk bijna 1,5 uur gezeten voor hij er was. Zijn auto was namelijk kapot.

Gelukkig had ik op mijn afdeling al gezegd dat ik daarheen was en dat het wel even kon duren. Ze vonden het dan ook helemaal niet erg.

Na zolang gewacht te hebben, had hij gelukkig wel het formulier, maar voor ik het had duurde het nog een half uur. Hij heeft ondertussen ook wel alle papieren vanuit school ook afgetekend. Behalve enkele die pas op het eind kunnen.

Toen ik alles compleet had ben ik naar de labor ward gegaan en heb ik me omgekleed. Ondertussen was er een vrouw aan het bevallen en dit kon ik dus nog voor een groot deel meekijken. Voor de rest was er niet veel te doen en heb ik ook niet veel kunnen doen.

’s Avonds hebben we de gewoonlijke dingen gedaan. Dus eten, afwassen en film kijken of een boek lezen.

13 juni: Immigratiedienst

We gaan vandaag weer op weg. Dit keer naar Ho, zodat we ons visum kunnen verlengen. Ik ga samen 6 studenten uit Nijwegen. Nu zal je denken wel denken er waren er toch 8? Ja dat klopt, maar ééntje is afgelopen vrijdag naar huis gegaan en een ander gaat komende week naar huis. Die van afgelopen vrijdag, omdat hij heimwee had en de andere gaat, omdat ze heel erg verzwakt is en zich echt niet goed voelt. Zij waren dus niet mee. Sophie was echter ook mee, dus dat was wel gezellig.

Rond 8 uur zouden we vertrekken, maar al snel kregen we een appje dat het wel half 9 kon worden, want ze waren nog niet klaar. Sophie en ik hebben dus een hele tijd zitten wachten voor ze kwamen.

Toen ze er eindelijk waren zijn we vanaf ons naar het station gegaan, waar we 2 taxi’s hebben gepakt richting Kpando. Daar moesten we met de trotro naar Ho.

In Ho moesten we nog een stukje lopen naar de office en Freek moest nog een pasfoto laten maken.

Toen we eenmaal bij het kantoor waren, waren we wel meteen aan de beurt. Wij alles ingeleverd, maar het duurde en duurde. Toen kwam er een vrouw die zei dat niet alles goed was ingevuld. Sophie heeft dit toen van iedereen aangepast. Daarna moesten we weer wachten en werden we een voor een naar binnen geroepen om te betalen. Verder stelde die man wat vragen over wat we kwamen doen enzovoort.

Nadat we allemaal waren geweest moesten we echter weer wachten, want we moesten nog een bewijs krijgen van inleveren van je paspoort. Hiermee kan ik me namelijk de komende 2 weken legitimeren.

Toen we eindelijk klaar waren gingen we op weg naar een restaurantje waar we pizza konden eten.

Daar moesten we echter ook weer lang wachten, maar dat is in alle restaurants hier. Sneller als een uur na je bestelling heb je niet vaak eten.

De pizza was wel super lekker en toen iedereen uitgegeten was zijn we teruggegaan richting Golokwati.

Daar aangekomen was ik super moe en ben ik gaan douchen en naar bed gegaan.

14 juni: Tweeling

Vandaag hoopte ik op iets meer actie op de labor ward. Het schilt wel dat ik er nu vanaf 8 uur gewoon ben, dus hoop meer te kunnen doen.

In de ochtend was dit echter niet echt het geval. Ik heb met wat voorbereidingen voor een keizersnede geholpen, maar verder was er niet veel te doen.

’s Middags was het echter wel best druk. Er lagen drie vrouwen op bevallen. Een daarvan zou gaan bevallen van een tweeling en de verloskundige had gevraagd of ik daarmee wilde helpen. Dit wilde ik natuurlijk wel en het was een super gave ervaring. Eerst moesten we haar een tijdje observeren en haar ontsluiting controleren. Ze begon met 4cm en na 3 uur was ze op 7cm. Ik dacht dus dat het nog wel even ging duren, maar ineens ging het heel snel en had ze volledige ontsluiting. Samen met de verloskundige heb ik de vrouw begeleid en is ze bevallen van een meisje. Daarna kwam echter al heel snel de tweede eraan. Dit bleek een jongentje te zijn en het was heel mooi om te zien. Beide baby’s begonnen meteen te huilen zodra ze op de wereld waren.

De rest van de bloederige verhalen van de nageboorte zal ik jullie echter besparen.

Nadat de vrouw helemaal was geholpen heb ik nog met een andere verpleegkundige de kinderen gewogen, gemeten, getemperatuurd en hun eerste prikje gegeven. Daarna hebben we ze weer helemaal in de doeken gewikkeld en samen in een wiegje gelegd.

Onder tussen was er nog een vrouw aan het bevallen, maar deze bevalling heb ik niet meer helemaal meegekeken, want het was al tijd geweest.

Morgen ben ik echter weer terug en hoop ik weer bij een bevalling te mogen helpen. Het was echt super interessant en bijzonder om te doen.

Na stage ben ik echter nog Kpando gegaan, want daar hadden we wat souvenirtjes bij iemand besteld. Hij doet er echter heel lang over en daarom ging ik vandaag kijken of het al klaar was. Dit was echter niet het geval, maar hij had ze morgen echt klaar. Dan gaan Tanne en Sophie namelijk. Wel heeft hij voor mij twee dingen ter plekke gemaakt en daarvoor moest ik nog een half uur wachten.

Daarna moest ik nog brood halen en toen kon ik naar huis.

Terug ik “kwati” zouden we eigenlijk Libanees brood eten, maar dat was Laura vergeten te halen. Dus werd het toast en crackers met van alles erop.

Daarna heb ik mijn verhalen nog bijgewerkt en Harry Potter gekeken en ben ik gaan slapen.

15 juni: Schoolwerk

Vanochtend, zoals elke ochtend vroeg opstaan. Ik heb er trouwens wel al aan gewend, dus is het niet meer zo erg.

Op stage was het vandaag erg rustig. In de ochtend heb ik nog meegeholpen bij een bevalling. Met moeder en kind ging gelukkig alles goed. Verder heb ik 3 vrouwen mee voorbereid op een keizersnede. Niet dat het heel veel werk is om ze voor te bereiden, maar dan doe ik toch iets.

Nadat dit allemaal gedaan was, heb ik gevraagd of ik aan school mocht werken. Er lagen namelijk nog maar 3 vrouwen bij ons op de afdeling en die zouden vandaag toch nog niet gaan bevallen.

Gelukkig vonden ze het goed en zouden ze me wel roepen als ze me nodig hadden.

Dit gebeurden niet, dus de rest van mijn dienst heb ik voornamelijk aan school gewerkt. Best wel fijn eigenlijk, want daardoor heb ik al de helft klaar. Komend weekend ga ik de rest maken en dan kan ik alles voor volgende week inleveren. Dan heb ik daarna nog maar 2 weken stage en kom ik al weer terug naar Nederland. Dit gaat voor mij echt super snel en ik zou dan ook nog graag een keer terug willen (ooit).

’s Avonds zoals gewoonlijk niet heel veer meer gedaan.

16 juni: Laatste dag op de labor ward

Dit wordt alweer mijn laatste dag op de bevallingsafdeling. Ik heb hier veel kunnen leren, over hoe een vrouw gaat bevallen en waar je allemaal rekening mee moet houden. Echt super interessant!

Maar goed vandaag gewoon werken.

Toen ik binnen kwam, lag er al een vrouw op bevallen. Hierbij mocht ik dan ook alleen maar toekijken. Niet dat dat heel erg was, want het was nog steeds leerzaam. Het kindje kwam er echter met het gezichtje naar boven uit, in plaats van naar beneden. Verder zat de navelstreng om het nekje gerold en had hij in het vruchtwater gepoept. Het kind werd dan ook snel los gemaakt van de moeder en beademd. Hij huilde namelijk niet echt en zag erg bleek. Na wat stimulatie en beademingen begon hij gelukkig te huilen.

Daarna hebben we hem nog gewogen, gemeten en een prikje gegeven en mocht hij terug naar de moeder. Hij was namelijk gezond verklaard.

Ondertussen lag er ook nog een andere vrouw te vallen. Dus het was best druk vanochtend.

’s Middags heb ik samen met een mannelijke verloskundige een bevalling gedaan. Ik mocht het kind opvangen en schoonmaken. De moeder bleef ook maar dingen aan mij vragen en ze was mij super dankbaar. Ze zei wel alles in het Ewe, maar de verloskundige vertaalde alles voor me. Dus dat was wel fijn.

Mannen zie je hier trouwens niet veel in de verloskunde of zo, want ze zijn hier heel gelovig en hebben ook regelmatig moslimvrouwen. Daarbij mocht hij meestal wel onderzoeken doen, maar niet helpen bij de bevalling zelf.

Gelukkig was alles goed met zowel moeder als kind. Het was een meisje en de moeder was daar zo blij mee, want ze had namelijk al 3 jongentjes. Een naam krijgt het kindje echter nog niet, want die krijgen ze pas na een week. Tot die tijd noemt ze haar baby gewoon baby.

Mijn laatste dag heb ik dus goed en leuk afgesloten.

’s Avonds heb ik echter zoals gewoonlijk niet veel meer gedaan.

Zo dit was het weer voor nu, de volgende keer het komende weekend en weer een nieuwe afdeling. Welke dat is blijft nog even geheim.

Groetjes Britt