Het is weer weekend!

Hee,

Het is weer bijna weekend!

12 mei: Laatste dagje op de kinderafdeling

Vandaag al weer de laatste dag op de kinderafdeling. Volgende week ga ik naar de male ward (mannenafdeling). Hier heb ik ook best wel zin in, want ik heb al leuke verhalen van Tanne gehoord. Maar goed eerst mijn laatste dagje afmaken.

Ik heb weer alle verbandwissels mee gedaan. Verder ook een kindje opgenomen met verbranden billetjes. Ik moest meteen denken aan het spreekwoord, wie zijn billen brand moet op de blaren zitten, maar dat kennen ze hier niet.  Maar goed deze hebben we dus ook zo goed mogelijk behandeld, maar omdat het kindje niet stil bleef zitten bij het infuusprikken lieten ze de wond onbedekt, want het zou te pijnlijk en vervelend zijn voor het kindje om het zonder verdoving te doen.

Vond het best apart, vooral omdat het overal stoffig is in en rondom het ziekenhuis. Verder nog een beetje met de kinderen gespeeld, dat wordt hier eigenlijk niet gedaan, maar is wel erg leuk.

Voor de rest het ik de gewoonlijk dingen gedaan in het ziekenhuis vandaag. Al met al was het een leuke week op de kinderafdeling.

Op de terugweg vanaf stage nog even wat boodschapjes doen en dan naar huis. Waar we vanavond gasten krijgen, namelijk Nel en haar man Gerard. Zij zijn ook coaches vanuit Ghanagangers, maar dan in Ada.

We eten dan ook weer Libanees brood met allerlei beleg. Super lekker en de rest van de avond maken we het gewoon gezellig.

13 mei: Zwemmen

Het is vandaag eindelijk weekend, we konden dus weer een keer uitslapen. Jammer genoeg geld dat niet voor mij, want ik was weer eens om 7 uur wakker. Gelukkig waren Nel en Gerard ook al vroeg op, dus heb ik de ochtend wat met hun gepraat. Helaas was dit niet van lange duur, want ze wilde om 10 uur naar Kpando gaan. Daar zat ik dan weer in mijn eentje, want de rest lag nog in bed.

De rest van de ochtend heb ik me vermaakt met mijn boek lezen en film kijken. Rond 12 uur kwam de rest eindelijk uit hun kamer en besloten we te gaan zwemmen in Hohoe. Daar zit namelijk een hotel met een zwembad.

Rond 13.00 ging we dan echt zwemmen, goed ingesmeerd en met wat spullen in onze tas gingen we op weg.

Na ongeveer een half uur rijden waren we bij het hotel aangekomen, waar we konden zwemmen.

We hebben ons daar de hele middag goed kunnen vermaken en besloten dan ook om daar nog wat te eten. Ze hadden er namelijk pizza. Iedereen bestelde een pizza, maar jammer genoeg duurde het erg lang voor hij klaar was.

Het was namelijk al donker voor we klaar waren.

Wij met z’n 4 in het donker naar huis, er kwam eerst maar geen taxi langs, dus hebben we een stuk moeten lopen. Toen we uiteindelijk een taxi hadden, hebben we moeten onderhandelen over de prijs. Maar al snel ging hij akkoord.

Halverwege kregen we echter pech. We stonden in de “middle of nowhere” zonder lantarenpalen, het was dus heel donker. We konden wel heel veel sterren zien en in de verte onweerde het.

Maar goed hoe moesten we nu verder…

De taxichauffeur probeerde zijn auto ondertussen te maken, maar dit ging niet lukken, want er was iets doormidden gebroken. Op zich niet vreemd, als je naar de auto’s hier kijkt dat er af een toe een kapot gaat.

We stonden er echter nog steeds, dus na een tijdje zijn wij ook uitgestapt en probeerde we die arme man te helpen een nieuwe taxi aan te houden.

Uiteindelijk stopte er een jonge man op een motor, maar ja daar kunnen we niet met z’n 4e op. Hij was echter wel bereid om op en neer te rijden naar het dorp voor ons en ons dan zo alle 4 in Golokuati te krijgen.

Net op het moment dat we wilde opstappen, stopte er ook een trotro. Deze was helemaal leeg en wilde ons alle 4 tegelijk wel wegbrengen. Dus dat deden we dan ook, nadat we de jonge man op de motor hartelijk hadden bedankt.

Eenmaal thuis van ons avontuur hebben we niet veel meer gedaan en zijn we gaan slapen.

14 mei: Thuis chillen

Weer konden we uitslapen, maar weer was ik vroeg wakker. Het komt vooral omdat ze hier niet echt gordijnen kennen, of ja alleen om muggen tegen te houden. Maar die zijn totaal niet verduisterend. Dus als het licht wordt, word ik wakker. Meestal is dit rond 6 uur, half 7.

Ik ben weer op de bank gaan zitten en heb weer wat uit mijn boek gelezen en film gekeken. Laura en Sophie waren namelijk aan school aan het werken en Tanne lag zoals gewoonlijk nog in bed.

’s Middags had ik echter maar besloten dat het tijd was om te gaan wassen. Want mijn zusters jurk moest nodig uitgewassen worden, net als mijn ondergoed.

Nadat ik dat gedaan had heb ik alles binnen te drogen gehangen, want het was al erg donker buiten en Tanne’s was hing al buiten aan de waslijn.

Het was maar goed ook dat ik het niet buiten had gehangen, want het ging daarna heel hard regenen. Zoals bijna elke dag, maar ja dat is het regenseizoen.

Ik heb dus snel Tanne’s kleren binnen gehaald, want die was even naar het dorp toe.

’s Avonds kwam Mr. Setu nog even langs samen met de andere studenten, om de week door te spreken en om te kijken of alles goed met ons gaat.

Beetje jammer was dat zodra hij weg was we wilde gaan koken en de gasfles leeg bleek te zijn. Dus hebben we Mr. Setu weer moeten bellen om ons te helpen aan nieuw gas. Hij heeft uiteindelijk zijn eigen gasfles aan ons gegeven zodat we konden koken. Echt super lief van hem.

Ook was de stroom door de regen weer eens uitgevallen. Dus het koken en eten ging in het donker. De rest van de avond was er ook geen stroom dus we zijn allemaal vroeg naar bed gegaan.

Tot de volgende keer maar weer!