Weekendje Accra

Hee,

Deze keer een wat langere blog, want ik had een hoop te vertellen. Ik hoop dat jullie het leuk vinden.

18 mei: Laatste dagje mannenafdeling

Vandaag al weer de laatste dag op de mannenafdeling, want morgen moeten mijn huisgenoten allemaal hun visa gaan verlengen. Dat is hier niet in de beurt dus ik ga mee, want anders ben ik het hele weekend alleen.

Maar goed eerste mijn laatste dag op de mannenafdeling. Deze keer begonnen we met poetsten, alle lege bedden moesten afgedaan worden samen met de bijbehorende nachtkastjes. Dit was niet veel werk en aangezien ik het samen met een andere verpleegkundige deed waren we zo klaar.

Ondertussen was de dokter ook gearriveerd en begonnen aan zijn ronde. Toen hij klaar was heb ik hem nog geholpen met het invullen van alle papieren. Ook kon ik alle vragen stellen die ik wilde over de ziekte, patiënten of andere dingen. Dit was wel erg fijn en heb er veel van geleerd.

Daarna gingen we de wondverzorging doen, eerst moest ik eigenlijk de vitale functies meten, maar de Lakim (een van de verpleegkundige) wilde dat ik hem meehielp dus werd het wondzorg. Vond ik overigens helemaal niet erg, want van wondzorg kan ik meer leren als van tempratuur enzovoorts opmeten.

Zelf heb ik ook een wond moeten/mogen verzorgen bij een man die een CVA gehad heeft. Verder is hij bijna niet aanspreekbaar en heeft hij een neus-maagsonde en een katheter. Zijn voet is aan de onderkant helemaal open en geïnfecteerd en aan zijn rechteroor heeft hij ook een wond. Beide heb ik mogen verzorgen. Dat gebeurt hier voornamelijk met steriel water en dan een jodiumoplossing. Verder doen ze er gazen op en dan verbinden ze het of plakken het vast met leukoplast.

Bij de andere wonden heb ik als assistent meegeholpen, waar je ook veel van kan leren.

Één man wilde echter niet dat wij ze wonden verzorgde en 5 verpleegkundige gingen met hem in discussie, maar dit had geen effect. De patiënt bleef bij zijn standpunt en we hebben alleen zijn verband verwisseld, maar zijn wonden niet schoon kunnen maken. Terwijl dit wel erg nodig was, want ze waren flink ontstoken. Ben dus erg benieuwd wat ze er verder mee gaan doen en ik hoop dan ook dat ik dat nog kan opvolgen.

Na de wondzorg was mijn dienst al weer bijna voorbij, want de wondzorg duurt hier altijd erg lang.

Toen ik klaar was ben ik Tanne gaan ophalen bij de kinderafdeling en zijn we nog even langs wat winkels gegaan om spullen te kopen. Zo natuurlijk ook een ijsje van de ijscoman op zijn fiets.

Thuis hebben heel de avond niet veel meer gedaan.

19 mei: Golokuati-Ho-Accra

Deze dag even geen stage, ondanks dat het vrijdag is. Het is namelijk zo dat Sophie, Laura en Tanne hun visum moeten gaan verlengen. Sophie en Laura omdat ze hier al langere tijd zijn en Tanne omdat ze een stempel had gekregen voor 30 dagen in plaats van 60. Ik heb namelijk 60 en moet hem pas later gaan verlengen.

Echter is alleen thuisblijven ook niet zo leuk, dus ging ik met ze mee. Dit ook omdat we hadden besloten voor het weekend naar Accra te gaan. Daar zouden we dan naar de Art centre market gaan en naar een shopping mall. Ik moest dus eigenlijk wel mee, maar op stage doen ze daar totaal niet moeilijk over en vinden ze het juist leuk dat je Ghana gaat verkennen. Ook zouden er 5 studenten van de groep van Nijwegen meegaan, maar deze vertrokken later, want ze vonden 7 uur te vroeg.

Wij vertrokken zoals net gezegd om 7 uur ’s ochtends richting Kpando, waar we een trotro richting Ho konden pakken.

Eenmaal in Ho aangekomen moesten we nog een stuk lopen voor we bij het immigratiekantoor waren. Gelukkig waren Laura en Sophie al een keer geweest en konden we het daardoor makkelijk vinden.

Ze waren al snel aan de beurt, maar dat wilde niet veel zeggen. We hebben namelijk ruim anderhalf uur zitten wachten voor we weer konden gaan.

We pakte deze keer een taxi naar het station, waarna we met de trotro richting Accra konden vertrekken. Toen de trotro helemaal vol zat vertrokken we en begon de reis van ongeveer 3 uur.

Alles verliep voorspoedig, tot we er bijna waren. Ze waren namelijk aan de weg aan het werken waar wij er eigenlijk uit moesten. Dus werden we er ergens anders uitgezet.

Wij besloten te gaan lopen in de richting waarvan we dachten dat hij goed was. Tot we een taxi tegen kwamen. We hebben hem gevraagd om ons naar het hotel te brengen en hij wist gelukkig waar het was. Maar aangezien die andere 5 ondertussen ook zover waren hadden we 2 taxi’s nodig. De taxichauffeur regelde gelukkig snel nog een collega en we konden weer op weg.

Bij het hotel aangekomen werd ik samen met Joep op een kamer ingedeeld, want er was maar één jongen en ik vond het niet erg om bij hem te gaan.

’s Avonds hebben we ergens bij een tentje wat gegeten en zijn we met wat Ghanese vrienden van Sophie en Laura mee naar een louche bar geweest. Er waren echter mensen die daar niet z’n zin in hadden en zij gingen terug naar het hotel. Later zouden ze namelijk wel mee opstap willen gaan. Maar dat zag ik niet zo zitten dus ik ben niet mee opstap geweest.

20 mei: Art market en de mall

Omdat bijna iedereen uit was geweest, was het moeilijk om een tijd af te spreken dat iedereen klaar zou zijn. Om 8 uur kwam echter de vrouw van het hotel ons ontbijt brengen, maar veel mensen wilde daarna nog even slapen. Uiteindelijk werd er afgesproken dat we om half 11 klaar zouden zijn.

Maar om half 11 waren we niet weg, want Tanne en Sophie hadden zich verslapen. Ik denk dat we uiteindelijk rond half 12 of zo weg waren.

We gingen eerst naar de Art Centre market. Daar hebben ze allemaal kraampjes met spullen die mensen zelf gemaakt hebben. Ze verkopen er onder andere stoffen om kleding van te maken, maar ook beeldjes van hout en noem het maar op. Je kan het af en toe zo gek niet bedenken of ze hadden het daar wel.

Het was af en toe wel vervelend, want iedereen bleef maar vragen of je in hun “winkel” wilde komen kijken. Maar ze zijn zo klein dat je alles vanaf het pad ook gewoon kon zien.

We hebben er toch een tijdje rondgelopen, maar ik had niet zo veel gekocht. Wel heb ik wat ideeën opgedaan voor dingen die ik wil meenemen als souvenir. We hebben echter nog genoeg tijd en hier in de buurt kun je ook van alles halen of laten maken.

Toen iedereen zo goed als uitgekeken was zijn we naar een shopping mall geweest. Ze hadden daar zelfs een KFC en een Decatlon. Bij de KFC ben ik niet geweest, maar bij de Decatlon wel. Ze hebben daar precies dezelfde spullen als bij ons. Ik heb daar uiteindelijk een makkelijke handdoek voor het reizen gekocht en nog een kleine tas. Want mijn andere was niet groot genoeg voor als we wat langer weg gaan.

Daarna zijn we nog wat kledingwinkeltjes in geweest en de supermarkt. Bij een kledingwinkeltje heb ik ook nog een jurkje gekocht.

Nadat iedereen was uitgeshopt zijn we teruggegaan naar het hotel, zodat iedereen zijn of haar gekochte spullen kon wegleggen.

Via een Ghanese vriend van Laura en Sophie wisten we een restaurantje niet al te ver weg. Daar zouden we dan ook gaan eten. Het was een Turks restaurant en het was erg lekker.

We zijn er nog even blijven zitten voor een drankje, maar iedereen was moe en wilde terug naar het hotel. We hadden namelijk de volgende dag weer een lange terugreis voor de boeg.

Na dat ene drankje zijn we dan ook teruggegaan en ben ik meteen gaan slapen.

21 mei: Terug naar Golokuati

Deze keer hadden we wel een tijd afgesproken, we zouden deze keer namelijk om half 8 het ontbijt krijgen en om 9 uur vertrekken. Dit ging ook best goed en iets over 9 waren we weg. Het enige jammer was dat ze nog altijd aan de weg aan het werken waren, dus dat we niet bij het goede trotrostation uitkwamen. We moesten naar een andere die een stuk minder druk was en we zagen de bui al hangen. Het is namelijk zo dat hij eigenlijk pas aanrijdt als hij helemaal vol zit.

Op wachten hadden we echter geen zin, dus hadden we besloten allemaal nog wat extra’s te betalen voor de overige plaatsen, zodat hij meteen kon aanrijden.

Zo gingen we dus op weg, terug naar Golokuati.

Uiteindelijk hebben we er 3 uur over gedaan om van Accra naar Golokuati te komen. Dat is erg snel, want normaal doe je er al snel 4 uur over. Het is echter wel zondag en daardoor is er maar weinig verkeer op de weg. Zeker ’s ochtends, want dan moet iedereen naar de kerk. Ghana is namelijk nogal gelovig.

Rond 2 uur waren we dan ook echt “Thuis”. We hebben onze spullen uitgepakt en gewassen. Daarna hebben we nog wat te eten gemaakt en zijn vroeg naar bed gegaan. Dat reizen put je namelijk best wel uit.

Bedankt voor het lezen van deze blog, want ik weet dat het even tijd heeft gekost ;P.